Panos Famelis
Fragments & Dust

SOLO EXHIBITION

Opening: Friday, October 3, 19:00

H νέα ατομική έκθεση του Πάνου Φαμέλη είναι μια ενότητα έργων που έρχεται ως φυσική συνέχεια της προηγούμενης ατομικής του στη Nitra Gallery της Θεσσαλονίκης, το 2017, με τίτλο Matter of Process.

Ο καλλιτέχνης συνεχίζει να διερευνά τα όρια ανάμεσα στη ζωγραφική και τη γλυπτική, μετατρέποντας την ίδια τη λαδομπογιά –την πρώτη ύλη της ζωγραφικής, που παρασκευάζει ο ίδιος – σε αυτόνομη τρισδιάστατη φόρμα. Στα γλυπτά, οι μάζες αποξηραμένου χρώματος αποκτούν όγκο και υλικότητα, ενώ στα επιτοίχια έργα τα αφυδατωμένα λάδια αλέθονται σε τρίμματα και επιστρέφουν στο τελάρο, σε μια κυκλική διαδικασία ανακύκλωσης-αναγέννησης. 

Η πρακτική του Πάνου Φαμέλη είναι ένας συνεχής διάλογος με την ίδια την ύλη, που γεννιέται μέσα από μια πράξη αλχημείας. Η λαδομπογιά αυτονομείται από τον ρόλο της ως χρωστική ύλη και μετατρέπεται σε μάζα, σε γλυπτό, σε θραύσμα. Η χειρονομία είναι κυκλική: η ζωγραφική γίνεται γλυπτό, για να διαλυθεί ξανά και να επιστρέψει στη ζωγραφική. Έτσι, το έργο μετατρέπεται σε έναν αδιάκοπο διάλογο μέσω της διαδικασίας του, μια χειρονομία που μεταφέρει το παρελθόν της ύλης στο παρόν της μορφής, παίζοντας με την έννοια του χρόνου.

Σε αυτή την έκθεση, το έργο τέχνης αναδεικνύεται ως πεδίο πειραματισμού και διαρκούς μετασχηματισμού, με κοινό παρονομαστή τη ροή του χρόνου. Ο Φαμέλης ανατρέπει τα όρια των μέσων, θέτοντας καίρια ερωτήματα για το τι σημαίνει ζωγραφική και τι σημαίνει γλυπτική σήμερα, εστιάζοντας κυρίως στην ισορροπία μεταξύ αισθητικού αποτελέσματος και διαδικασίας.

Όπως σημειώνει στο κείμενο της έκθεσης ο Ζωγράφος – Αναπληρωτής Καθηγητής Τμήμα Αρχιτεκτόνων Πανεπιστημίου Πατρών,  Ηλίας Παπαηλιάκης: 

Ο Φαμέλης παρασκευάζει σε μεγάλες ποσότητες το υλικό του και το παρακολουθεί να οξειδώνεται στην επαφή του με τον αέρα. Από την κρούστα του λαδιού γεννιούνται τα θραύσματα, φωτεινά και ποικιλόμορφα, που συναρμολογούν τον ζωγραφικό χώρο. Εδώ, ο χρόνος επιμηκύνεται και συμπυκνώνεται, μετατρέπεται σε ιδέα και καλλιτεχνική πράξη. Η εικαστική του γλώσσα είναι εξωστρεφής, εύληπτη και απολύτως ταυτισμένη με την επίπονη και χρονοβόρα διαδικασία κατασκευής των έργων του.

Τα γλυπτά αναπτύσσουν αυτή τη διαδικασία στον τρισδιάστατο χώρο. Αποκαλύπτουν το βάθος και την ένταση του στεγνωμένου υλικού, ενώ θυμίζουν σπλαχνικά τεκμήρια μιας ζωγραφικής που έχει αποκτήσει υλική υπόσταση.