Με ειρωνική και καυστική διάθεση όπως πάντα, ο Παυλόπουλος μέσα από τα έργα του σχολιάζει διαφορετικές εκφάνσεις της σύγχρονης ζωής. Χαρακτηριστικό στοιχείο στη δουλειά του Παυλόπουλου είναι η χρήση του λόγου προκειμένου να δημιουργήσει μικρά επεισόδια στα οποία πρωταγωνιστούν ρόλοι-σύμβολα: Ο συλλέκτης, η γυναίκα-λάφυρο, όπως επίσης ο Ταρζάν, o Van Gogh, ο αχθοφόρος.
Αξιοποιώντας το μέσο της ειρωνίας, ο Παυλόπουλος καταφέρνει και παίρνει απόσταση από τις καταστάσεις και τα ζητήματα στα οποία αναφέρεται, και καθρεφτίζει μέσα από τα έργα του, μία δική του αντίληψη για την πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα σκληρή που μέσα από το χιούμορ τη θέτει προς συζήτηση.
Στην έκθεση αυτή, ιδιαίτερη βαρύτητα δίνεται και στην τεχνική που και αυτή έχει τη σημειολογία της. Η όψη των έργων δίνει την αίσθηση του τσαλακωμένου χαρτιού. Τι μπορεί να σημαίνει αυτό; «Τσαλακωμένες μέρες, τσαλακωμένοι άνθρωποι, τσαλακωμένη Τέχνη» όπως επισημαίνει ο ίδιος ο καλλιτέχνης. Με άλλα λόγια όπως λέει και ο τίτλος της έκθεσης: «Χαρούμενες Μέρες».